Laos wat een ander land!

Het is inmiddels alweer een tijdje geleden dat ik een reisblog heb geschreven. Prive schrijf ik elke dag mijn avonturen bij. De laatste keer dat ik wat schreef was dat we kerst in de jungle zouden vieren in Cambodja. De jungle was onwijs gaaf. Het is best vermoeiend om in de jungle te lopen, want met elke stap die je zet moet je goed kijken waar je die neer zet. Maar het slapen in de jungle en je eigen kampvuur maken is bijzonder. We slapen in een hangmat met muskietennet. De geluiden die je 's nachts hoort is erg rustgevend, maar ergens ook wel weer wat eng, want je kent de geluiden niet. Op eerste kerstdag gingen we de jungle uit en in de avond op zijn Aziatisch gourmetten. Een leuke manier om kerst te vieren. Tweede kerstdag hebben we lekker genoten van een meer bij Banlung en in de avond hebben we een pizza (dat is best speciaal om in Banlung te kunnen krijgen) en een bananablossom salade gegeten. Een bijzonder maar heerlijke kerstmaaltijd. Tevens onze laatse avond in Cambodja.

Vanuit Cambodja gaan we door naar de 4000 eilanden in Laos. We gaan naar Don Det. Dit is een echt backpackerseiland. Na de vermoeiende dagen in de jungle hebben we behoefte aan een paar dagen rust. Don Det heeft een hele relaxte sfeer, gelijk bij aankomst zijn we al relaxed. We weten dat we ons hier wel gaan vermaken. We maken een wandeling over het eiiland, huren een fiets om Don Khon te verkennen en natuurlijk zwemmen we ook in de Mekong. Na 2 volle dagen op Don Det hebben we het eiland wel gezien en gaan we door naar Pakse.

In Pakse zit een van de mooiste scooterrondes van Laos. We zijn van plan om hier de Bolavenloop te gaan rijden. In Pakse beseffen we dat we nu pas echt in Laos zijn. Pakse is de grootste stad van het zuiden. Maar dat er echt veel te doen is kunnen we niet zeggen. Vrijwel alle locals kijken ons raar aan, met een blik van 'wat doen jullie hier'. Het is duidelijk echt veel toeristen komen hier niet.

De bolavenloop is schitterend. Op 31 december rijden we naar het plaatsje Tad Lo. Onderweg zijn er veel watervallen, maar voor elke waterval moeten we samen 5 euro betalen. Dit vinden we een beetje jammer, want op de hele route zitten er wel 11. We besluiten daarom om bij de waterval van Tad Lo lekker een middagje te gaan lezen. De sfeer in dit dorpje is heel gemoedelijk. Heel anders dan in Pakse. Hier kijken ze je eerder aan met een blik 'wat leuk toeristen'. Het geeft een relaxte en fijne sfeer om hier te zijn. Rond 00.00 uur wensen Sylvana en ik elkaar gelukkig nieuwjaar. We hebben geen wifi om het anderen te wensen, maar we proosten op met een blikje cola. Champagne kennen ze niet in dit dorpje!!!
De volgende dag rijden we naar een van de mooiste wattervallen van het Bolaven Plateau. Het is schitterend. Die dag genieten we van het landschap. De Bolavenloop is mooi, maar we weten dat de Thakhekloop nog veel beter zal worden.

Vanuit Pakse gaan we door naar Thakhek. Even voor de duidelijkheid we moeten met de lokale bus. Er is niets mis mee, maar hier in Laos spreekt bijna niemand Engels. Als een busrit 6 uur duurt, reken er dan de helft er maar bij op! We reizen die dag dan ook 11 uur. Op een pakeerplaats vraag ik Thakhek. En bam ineens moeten we overstappen naar een andere bus. Ja we zijn aangekomen in Thakhek, maar het had weinig gescheeld. Het reizen door Laos is daarom niet heel relaxed. Je moet constant alert zijn waar je rijd. De hele bus zat vol, maar er zaten met ons erbij maar 6 toeristen in. Het verklaard gelijk waarom ze toeristme niet gewend zijn. In Thakhek zelf zijn dan ook weinig guesthousen. Echt vriendelijk bij restaurantjes zijn ze ook niet echt. Het is duidelijk ook in Thakhek staan ze niet echt open voor toeristme. Misschien ook wel logisch, want in Thakhek is niet veel te zien. Alle toeristen die er komen doen de Thakhekloop, wij dus ook. Hieronder mijn update van dag tot dag.

Thakhekloop dag 1:
Het is zo ver, want vandaag begint de loops der looppen. Jaja we gaan de Thakhekloop met de scooter rijden. Het is een van de mooiste scooterloops van Laos. En inderdaad het uitzicht is echt adembenemend. We rijden door de bergen heen. Wat is Laos toch schitterend mooi. Zo onbegrepen en vaak ongastvrij als de bevolking in de steden doet, zo vriendelijk en gastvrij is de bevolking op het platteland. Wat een wereld van verschil.

We zijn nog maar net aan het begin van de loop, maar het landschap is al heel anders dan Thakhek zelf. We gaan op zoek naar de bekende en beroemde Boeddha cave. We rijden 10 km over een smal onverhard zandweggetje. Er liggen over losse stenen, dus Sylvana moet zich goed concentreren. Als we vallen, dan haal je alles open. Geen pretje dus, maar Sylvana rijd goed.

We komen aan bij de Boeddha cave en ja hoor, niemand spreekt Engels. Ze kunnen natuurlijk wel opnoemen wat we moeten betalen, maar daar blijft het bij. We wachten bij een vrouwtje zo'n 30 minuten, want ze wil dat we ergens voor betalen, maar Sylvana en ik snappen niet wat ze van ons wil. Dus na 30 minuten verteld iemand ons dat we een traditionele Laos rok aan moeten om de Boeddha cave te mogen bezoeken. We huren 2 rokken en gaan naar binnen.
De cave stelt helaas niets bijzonders voor. We zien een paar Boeddhabeelden en een paar biddende aziaten en dat is het. Hmm jammer dit was geen 20 km rijden waard. Dus helaas gaan we weer verder met de scooter.

Vandaag rijden we ongeveer 110 km. Tegen een uur of 17.00 uur komen we aan in Thalang. Het landschap om Thalang heen is adembenemend. We verruilen de prachtige bergen voor een soort mangrovebos van kale bomen. Het uitzicht is bizar, maar ik vind het super gaaf. We komen aan bij ons guesthouse en slapen die avond in een super grappige bungalow.

Thakhekloop dag 2:
Om half 9 zitten we vandaag al op de scooter. Vandaag hebben we een rit van weer 110 km voor de boeg. Dat lijkt weinig, maar er zit 1 stuk bij waarbij de weg onverhard is. We zijn erop voorbereid!! Echter beseffen we ons niet dat dit stuk al na 10 km er is. Er is een behoorlijk groot stuk weg dat nog niet geasfalteerd is. Dit is ongeveer 20 km. Ja wegwerkzaamheden betekend hier aan 20 km weg werken. Prettig is anders, want het is heel hobbelig en bijna overal liggen steentjes. We willen hier echt niet vallen, want dat betekend dat je van alles open haalt. Sylvana rijd dan ook niet harder dan 20 km per uur op dit stuk. Harder gaat ook niet, maar is natuurlijk ook niet verstandig. We denken eindelijk ooh fijn een klei ondergrond. Maar hier in Laos maken ze de weg nat als ze eraan gaan werken. Dus jaa natte klei ondergrond vind een scooter niet zo leuk. Het profiel slipt dicht en met ongeveer 15 km per uur vallen we op de grond. Ik haal mijn elleboog open en vang de klap hiermee op. De scooter valt op mijn knie (blessureknie). Sylvana probeerde met haar been de klap op te vangen, dus zij haalt haar knie open en heeft last van dr heup. Ik ben blij dat we niet harder reden, maar deze val was niet te voorkomen. We doen ongeveer 2,5 uur erover om 20 km veilig af te leggen. Best lang dus. Na dit stuk zijn we allebei opgelucht! Sylvana rijd ongeveer 3 km op een geasfalteerd weg en dan volgt er weer een onverharde weg. Uit reisbloggen van anderen weet ik dat dit verkeerd is, dus binnen 2 minuten rijden we weer goed. De rest van de weg is beter, want het is allemaal geasfalteerd.

We rijden richting het volgende guesthouse. We moeten onderweg een paar keer stoppen, want we moeten wat water kopen. Ik zoek stiekem naar Cola light, want ik wil Sylvana belonen, omdat ze zo goed heeft gereden. Enige probleem nergens is cola light verkrijgbaar. Dan maar water kopen en verder rijden.

Onderweg komen we langs adembenemend uitzicht. We rijden een weggetje in en staan midden op het platteland (zie foto). We kunnen ver kijken en dat is best gaaf! Vanuit hier rijden we door naar een dorpje vlak bij de Konglor cave. Deze zit 20 km verderop. De cave is al gesloten en we zullen morgen wel een langere afstand afleggen.

We lopen het plaatselijke winkel binnen en allebei hebben we het een beetje gehad met vandaag. Het was een slopende dag. Ik kijk en zie een blikje cola light. Heel grappig, want Sylvana ziet het niet. Ik loop nog een paar schappen met haar mee en reken zo onopvallend mogelijk af. Dat lukt! We gaan lekker even wat eten en daar knappen we van op. Ik vertel Sylvana dat ze als dessert een blikje cola light heeft en ze is onwijs verrast. Grappig is dat hoe blij je dan soms bent met iets kleins. Die avond genieten we samen van de cola. Ja dit was even het lichtpuntje van de dag die alles even goed maakte.

Thakhekloop dag 3:
Ook vandaag zitten we alweer om half 9 op de scooter. Dat is vroeg, maar we moeten eerst 40km rijden om bij de mooie Konglor cave te komen. Vanaf de Konglor cave moeten we 220 km over de highway terug rijden naar Thakhek.

Rond een uur of 10 zijn we bij de Konglor cave. Ja we zijn een van de eerste toeristen. Ergens vinden we dat wel leuk, omdat we dan de grot voor onszelf hebben. De grot heeft een 7,5 km lange ondergrondse rivier. We krijgen teenslippers aan, een koplamp en een reddingsvest. Met ons goede gedrag lopen we naar de boot. Dit is 15 minuten lopen over rotsen op teenslippers. Wie bedenkt dat, maargoed het hoort erbij. We komen aan in het begin van de grot en er liggen wat bootjes. We stappen er in 1 in. We gaan echt het donker, maar dan ook het pikdonker in. Alleen met onze koplamp kunnen we wat zien. Na 10 minuten varen komen we bij een eilandje. Hier stappen we uit de boot en lopen we een half uurtje door de meest schitterende rotsformaties. Dit stukje is wel verlicht, dus dat is erg mooi om te zien! We vervolgen de weg met de boot. We weten allebei dat deze ervaring erg uniek is. We zien het einde van de grot en dan ligt de boot vast. Het maakt niet uit waar we varen, de boot moet een richel van 50 cm op. Dat gaat niet lukken als we in de boot zitten. We moeten dus uitstappen om samen met de local de boot te duwen. Puuh dat is een behoorlijk zware boot. We hebben de boot eroverheen getilt. Sylvana wil naar de boot lopen en stapt in een kuil, slipt weg en valt. Shit de camera is kopje onder geweest. We balen, maar weten dat we er nu niets aan kunnen doen. We varen de grot uit, langs prachtige bomen. De terugweg door de grot verloopt gelukkig soepel, alleen onze koplampen worden nu wel wat slechter. Dat is best jammer. We hebben de grot overleefd.

Rond half 1 zitten we weer op de scooter, de restaurantjes rondom de grot zijn best duur, dus we rijden een stukje door. Ik bestel een uur later bij een lokaal restaurantje een spicy noodle salade. Sylvana wilde een papayasalade, maar die hadden ze niet. Dus eet Sylvana met mij mee. Nog een domper vandaag. We nemen een hap van de salade en jaaa die is echt spicy. Het is zo scherp dat we tranen in onze ogen krijgen, maar de salade is wel onwijs lekker. Het is duidelijk dat bij dit restaurantje normaal geen toeristen komen, want Sylvana krijgt gratis droge rijst om haar camera in te leggen. Ook krijgen we gratis een refill van onze waterfles. Toerisme zijn ze hier niet gewend en omdat ze zo aardig zijn geven we voor het eerst tijdens onze reis wat fooi. Het is absoluut niet gebruikelijk, maar na enige tijd aandringen nemen ze het aan.

We kijken op de sdkaart en gelukkig we hebben alle foto's nog. Het is nog even afwachten of de camera het doet, want die ligt nog in de rijst.

Na de lunch rijden we ongeveer 200 km naar Thakhek toe. Dit doen we best snel, want we doen het in 4,5 uur. Byebye mooie bergketens en platteland, hallo Thakhek. Lang zullen we niet verblijven in Thakhek, want morgen gaan we door naar Vientiane.