Laos deel 2 en op weg naar Thailand
20 januari 2016 - Mueang Chiang Rai, Thailand
Inmiddels zitten we nu in de bus richting Chiang Rai (Thailand). Het is even geleden dat we wat hebben geschreven, maar ik schrijf altijd de reisblogs in de bus. Laat nu net de afgelopen tijd de busritten vreselijk zijn geweest. Even een beeld van de weg, het zit vol met enorme kuilen en gaten. Je rijdt dwars door de bergen van Laos heen, dus het zijn echte slingerpaden. Het uitzicht onderweg is echt schitterend. Maar je begrijpt nu misschien ook wel dat we het liefst voor ons uit keken, muziek luisterde en ons het liefste op de weg concentreerde.
Maargoed we waren gebleven bij Vientiane. Dit is de hoofdstad van Laos. Het eerste wat we hier gaan regelen is het visum voor Thailand. Dat werkt even ietsjes (nadruk op ietsjes) anders dan in Nederland. Als eerste sluit de ambassade op bizarre tijden en natuurlijk zit de ambassade in het weekend dicht. We komen op vrijdagmorgen rond half 11. Voor dit visum hebben ze pasfoto's nodig. Natuurlijk zijn we die net vergeten mee te nemen. We laten er daar een paar maken. Op de pasfoto's zijn we een paar bleekscheten, want ze maken je hier witter op de foto's. Dat is hier het schoonheidsideaal. We dienen de aanvraag in en de sightseeing door Vientiane kan beginnen.
We struinen de rest van de dag over verschillende markten. Hier in Laos stellen de markten voor toeristen niet heel veel voor. Je kunt er groente, fruit, vlees, rijst en alles krijgen. Ook kun je er kleding en schoenen kopen, deze is of traditioneel of echte basics zoals we ze in Nederland kennen. Niet heel bijzonder om souvenirs te kopen dus.
De volgende dag besluiten we om de bezienswaardigheden van de stad te gaan bekijken. Helaas is er niet onwijs veel te bezichtigen en zijn we met een aantal uur wel uitgekeken in Vientiane. We wandelen langs de Mekong en zien aan de overkant Thailand! In de avond lopen we over de avondmarkt. Dit zijn veel tentjes met nog meer kleding, houtenboeddha beeldjes, telefoonhoesjes en andere elektronica, schoenen en nog veel meer kleding. Maar wederom niets authentieks van Laos. Iets wat wel heel authentiek is uit Laos zijn de poffertjes. Op deze markt zijn de lekkerste poffertjes uit Laos te krijgen. We kopen voor 25 cent een poffertje en voor 62 cent 2 luikse wafels. Want ja die kennen ze hier ook!
De dag erna gaan we op de fiets naar het Boeddhapark vlak bij Vientiane. Het is 28 km fietsen. We rijden gewoon over de snelweg heen. Heel hard rijden ze hier niet, want het is maximaal 50 km per uur. Onderweg is er niet veel bijzonders, we zien 28 km lang bijna alleen maar winkeltjes. Maar dan van scooter, tot kleding, tot minisupermarkt, tot restaurantjes aan toe. Best bijzonder vind ik dat.
Eenmaal aangekomen in het Boeddha park stelt het park niet veel voor. Het zijn veel beelden, maar we begrijpen niet zo goed wat dit park voor de Laoten betekend. Het is best jammer dat er niet een paar Engelse bordjes bij staan die uitleggen wat de beelden betekenen. Misschien iets wat in de toekomst wel gaat gebeuren als Laos ooit meer toeristen krijgt? Wij hebben geen idee, maar zoals het er nu uitziet zijn het veel boeddhabeelden bij elkaar.
Ondertussen is het weekend voorbij en Ja we hebben een visum voor Thailand! Die avond reizen we met een nachtbus naar Phonsavan. Een ding wat de reisgidsen ons niet vertelden, het is onwijs koud in Phonsavan 's nachts. We komen er om half 6 's ochtends aan en de temperatuur zit tegen het vriespunt aan. We gaan door naar het guesthouse en jawel, er is GEEN verwarming. Die kennen ze hier geloof ik niet. En warm water is eerder lauw water. Dus we kruipen onder de dekens om op te warmen. Voor het eerst sinds 3 maanden hebben we thermokleding aan en onwijs veel laagjes kleding. Overdag is het rond de 20 graden, dus dat is prima te doen. Rond een uurtje of 16.00 koelt het al wel weer af.
In Phonsavan bezoeken we de Vlakte der Kruiken. Dit zijn enorme kruiken in het landschap. Hoe ze er zijn gekomen is nog best onbekend. In dit gebied geldt er 1 regel. Blijf vooral op de paden, want in heel deze provincie liggen nog landmijnen. De paden zijn ontruimd, maar of er bij de rest wat ligt is onbekend. Ook is deze provincie behoorlijk gebombadeerd, want er zijn veel bomkraters te zien. Best indrukwekkend. We bezoeken dan ook de centra's van UXO (opruimingscentra voor landmijnen).
Vanuit Phonsavan reizen we door naar Vang Vieng. Een typische plaats voor backpackers. In Vang Vieng is te zien dat de plaats onderhand behoorlijk voor backpackers is gemaakt. Op straat staan er ongeveer 20 verschillende kraampjes. Ze verkopen allemaal dezelfde sandwichen, burgers en pancakes. Best typisch. Ook de restaurantjes verkopen allemaal hetzelfde en het meeste op de kaart is westers. Dit vinden we jammer, want hiervoor komen we niet naar Azië. Wij bestellen dus gewoon curry's.
Natuurlijk gaan we ook tubben. Hier is Vang Vieng bekend om geworden! Je met een rubberenautoband door het water heen. In ons geval door een grot. Ja we hebben wel een koplampje op! Heel spectaculair vind ik het niet, want mijn autoband zit alweer tegen de volgende aan. Ja alle touristen gaan in een rij autobanden door de grot heen. De chinezen schreeuwen behoorlijk, terwijl er niets engs aan is. Het tuben door de grot is leuk, maar het is een beetje jammer dat het zo massaal is.
Veder gaan we ook kajakken in Vang Vieng. Best leuk, want het landschap is adembenemend. We varen op de Nam Sam. Met de kajak varen we langs allema barretjes. We zien veel jongeren een drankspel spelen rond een uur of 13. Wij vinden het onverantwoord, want we zien er wat wankelen en die moeten erna nog in één kayak of autoband? Het verbaasd ons op deze manier ook niet dat er af en toe doden vallen tijdens de tocht. Even voor de duidelijkheid, de rivier is absoluut niet woest.
Vanuit Vang Vieng reizen we naar Luang Prabang. De eindbestemming in Laos. Volgens de boeken een van de mooiste plaatsen van Laos. Het is er zeker mooi en anders dan in de meeste plaatsen van Laos. Het lopen door de straten in Luang Prabang voelt als het lopen door de Franse straten. Dit komt doordat de gebouwen in deze stijl zijn, maar de gebouwen zijn ook relatief nieuw. Misschien komt het ook doordat we veel fransen zien en ook heel veel franse bakkerijen. Deze zijn onwijs duur, want je betaald hier zo 5 eueo voor een broodje, die we op de markt voor 50 cent kunnen krijgen.
Luang Prabang heeft zeker authentieke winkels, in Franse stijl. Maar de prijzen zijn ook naar westerse maatstaven. Voor een sjaal betaal je al snel 40 euro, een ketting 15 euro. Voor een land waar de maaltijden tussen de 1 a 2 euro per dag liggen, je voor 10 euro 250 km met een bus reist, zijn dit absurt hoge prijzen. Dus je snapt het al we hebben hier niet iets gekocht.
Verder staat Luang Prabang bekend om de tempels. We zien voor het eerst veel monniken op straat. De tempels zijn erg kleurrijk, maar ze verschillen niet zoveel als de andere tempels in Laos.
Dat waren de grote lijnen van onze avonturen doorr Laos. We gaan nu door naar Thailand. We zijn nu 19 uur verder en zijn aangekomen in Chiang Rai. Onze busreis was de langste tot nu toe. 2 keer zo lang als naar Nederland vliegen... Dit is alleen vele malen erger, want een local kotstte ongeveer 10 keer in de bus. Blijkbaar kon deze niet zo goed tegen het rijden door de bergen. De wegen waren hobbelig en heel bochtig. Na een behoorlijk slapeloze nacht en na de grensovergang van Thailand, konden we eindelijk een uurtje in de bus slapen. We zijn nu aangekomen in het laatste land van onze reis. Ik ga gauw een beker warme chocolademelk drinken, want die heeft het hostel hier! Toch nog iets westers :).
Maargoed we waren gebleven bij Vientiane. Dit is de hoofdstad van Laos. Het eerste wat we hier gaan regelen is het visum voor Thailand. Dat werkt even ietsjes (nadruk op ietsjes) anders dan in Nederland. Als eerste sluit de ambassade op bizarre tijden en natuurlijk zit de ambassade in het weekend dicht. We komen op vrijdagmorgen rond half 11. Voor dit visum hebben ze pasfoto's nodig. Natuurlijk zijn we die net vergeten mee te nemen. We laten er daar een paar maken. Op de pasfoto's zijn we een paar bleekscheten, want ze maken je hier witter op de foto's. Dat is hier het schoonheidsideaal. We dienen de aanvraag in en de sightseeing door Vientiane kan beginnen.
We struinen de rest van de dag over verschillende markten. Hier in Laos stellen de markten voor toeristen niet heel veel voor. Je kunt er groente, fruit, vlees, rijst en alles krijgen. Ook kun je er kleding en schoenen kopen, deze is of traditioneel of echte basics zoals we ze in Nederland kennen. Niet heel bijzonder om souvenirs te kopen dus.
De volgende dag besluiten we om de bezienswaardigheden van de stad te gaan bekijken. Helaas is er niet onwijs veel te bezichtigen en zijn we met een aantal uur wel uitgekeken in Vientiane. We wandelen langs de Mekong en zien aan de overkant Thailand! In de avond lopen we over de avondmarkt. Dit zijn veel tentjes met nog meer kleding, houtenboeddha beeldjes, telefoonhoesjes en andere elektronica, schoenen en nog veel meer kleding. Maar wederom niets authentieks van Laos. Iets wat wel heel authentiek is uit Laos zijn de poffertjes. Op deze markt zijn de lekkerste poffertjes uit Laos te krijgen. We kopen voor 25 cent een poffertje en voor 62 cent 2 luikse wafels. Want ja die kennen ze hier ook!
De dag erna gaan we op de fiets naar het Boeddhapark vlak bij Vientiane. Het is 28 km fietsen. We rijden gewoon over de snelweg heen. Heel hard rijden ze hier niet, want het is maximaal 50 km per uur. Onderweg is er niet veel bijzonders, we zien 28 km lang bijna alleen maar winkeltjes. Maar dan van scooter, tot kleding, tot minisupermarkt, tot restaurantjes aan toe. Best bijzonder vind ik dat.
Eenmaal aangekomen in het Boeddha park stelt het park niet veel voor. Het zijn veel beelden, maar we begrijpen niet zo goed wat dit park voor de Laoten betekend. Het is best jammer dat er niet een paar Engelse bordjes bij staan die uitleggen wat de beelden betekenen. Misschien iets wat in de toekomst wel gaat gebeuren als Laos ooit meer toeristen krijgt? Wij hebben geen idee, maar zoals het er nu uitziet zijn het veel boeddhabeelden bij elkaar.
Ondertussen is het weekend voorbij en Ja we hebben een visum voor Thailand! Die avond reizen we met een nachtbus naar Phonsavan. Een ding wat de reisgidsen ons niet vertelden, het is onwijs koud in Phonsavan 's nachts. We komen er om half 6 's ochtends aan en de temperatuur zit tegen het vriespunt aan. We gaan door naar het guesthouse en jawel, er is GEEN verwarming. Die kennen ze hier geloof ik niet. En warm water is eerder lauw water. Dus we kruipen onder de dekens om op te warmen. Voor het eerst sinds 3 maanden hebben we thermokleding aan en onwijs veel laagjes kleding. Overdag is het rond de 20 graden, dus dat is prima te doen. Rond een uurtje of 16.00 koelt het al wel weer af.
In Phonsavan bezoeken we de Vlakte der Kruiken. Dit zijn enorme kruiken in het landschap. Hoe ze er zijn gekomen is nog best onbekend. In dit gebied geldt er 1 regel. Blijf vooral op de paden, want in heel deze provincie liggen nog landmijnen. De paden zijn ontruimd, maar of er bij de rest wat ligt is onbekend. Ook is deze provincie behoorlijk gebombadeerd, want er zijn veel bomkraters te zien. Best indrukwekkend. We bezoeken dan ook de centra's van UXO (opruimingscentra voor landmijnen).
Vanuit Phonsavan reizen we door naar Vang Vieng. Een typische plaats voor backpackers. In Vang Vieng is te zien dat de plaats onderhand behoorlijk voor backpackers is gemaakt. Op straat staan er ongeveer 20 verschillende kraampjes. Ze verkopen allemaal dezelfde sandwichen, burgers en pancakes. Best typisch. Ook de restaurantjes verkopen allemaal hetzelfde en het meeste op de kaart is westers. Dit vinden we jammer, want hiervoor komen we niet naar Azië. Wij bestellen dus gewoon curry's.
Natuurlijk gaan we ook tubben. Hier is Vang Vieng bekend om geworden! Je met een rubberenautoband door het water heen. In ons geval door een grot. Ja we hebben wel een koplampje op! Heel spectaculair vind ik het niet, want mijn autoband zit alweer tegen de volgende aan. Ja alle touristen gaan in een rij autobanden door de grot heen. De chinezen schreeuwen behoorlijk, terwijl er niets engs aan is. Het tuben door de grot is leuk, maar het is een beetje jammer dat het zo massaal is.
Veder gaan we ook kajakken in Vang Vieng. Best leuk, want het landschap is adembenemend. We varen op de Nam Sam. Met de kajak varen we langs allema barretjes. We zien veel jongeren een drankspel spelen rond een uur of 13. Wij vinden het onverantwoord, want we zien er wat wankelen en die moeten erna nog in één kayak of autoband? Het verbaasd ons op deze manier ook niet dat er af en toe doden vallen tijdens de tocht. Even voor de duidelijkheid, de rivier is absoluut niet woest.
Vanuit Vang Vieng reizen we naar Luang Prabang. De eindbestemming in Laos. Volgens de boeken een van de mooiste plaatsen van Laos. Het is er zeker mooi en anders dan in de meeste plaatsen van Laos. Het lopen door de straten in Luang Prabang voelt als het lopen door de Franse straten. Dit komt doordat de gebouwen in deze stijl zijn, maar de gebouwen zijn ook relatief nieuw. Misschien komt het ook doordat we veel fransen zien en ook heel veel franse bakkerijen. Deze zijn onwijs duur, want je betaald hier zo 5 eueo voor een broodje, die we op de markt voor 50 cent kunnen krijgen.
Luang Prabang heeft zeker authentieke winkels, in Franse stijl. Maar de prijzen zijn ook naar westerse maatstaven. Voor een sjaal betaal je al snel 40 euro, een ketting 15 euro. Voor een land waar de maaltijden tussen de 1 a 2 euro per dag liggen, je voor 10 euro 250 km met een bus reist, zijn dit absurt hoge prijzen. Dus je snapt het al we hebben hier niet iets gekocht.
Verder staat Luang Prabang bekend om de tempels. We zien voor het eerst veel monniken op straat. De tempels zijn erg kleurrijk, maar ze verschillen niet zoveel als de andere tempels in Laos.
Dat waren de grote lijnen van onze avonturen doorr Laos. We gaan nu door naar Thailand. We zijn nu 19 uur verder en zijn aangekomen in Chiang Rai. Onze busreis was de langste tot nu toe. 2 keer zo lang als naar Nederland vliegen... Dit is alleen vele malen erger, want een local kotstte ongeveer 10 keer in de bus. Blijkbaar kon deze niet zo goed tegen het rijden door de bergen. De wegen waren hobbelig en heel bochtig. Na een behoorlijk slapeloze nacht en na de grensovergang van Thailand, konden we eindelijk een uurtje in de bus slapen. We zijn nu aangekomen in het laatste land van onze reis. Ik ga gauw een beker warme chocolademelk drinken, want die heeft het hostel hier! Toch nog iets westers :).
