Ninh Binh, Hué en Hoi An
26 november 2015 - tp. Hội An, Vietnam
Vanuit Ha Long Bay reizen we af naar Ninh Binh. Hier is de beruchte Tam Coc. Het typische is dat de bus afzet bij een hostel, maar niet in het centrum. We belandden daarom 6 km van Ninh Binh af. Het is al avond, dus we besluiten een nachtje in het hostel te slapen. De volgende dag gaan we vroeg op pad. We komen erachter dat we recht tegenover het opstappunt van de Tam Coc overnacht hebben. Geluk voor ons, want we varen als enige toerist met een roeibootje door de Tam Coc. Het uitzicht is adembenemend. Die ochtend bezoeken we nog de Thai Vi tempel. Niet veel bijzonders maar leuk om een keer te zien.
In de middag nemen we een taxi naar Ninh Binh. We lopen die dag wat rond door Ninh Binh. Het is een typisch plattenlandsstadje. Het leuke van dit stadje is dat de verkopers ons niet opdringerig gedragen.
In de avond gaan we met de bus naar het Phong Na-Ke Bang National park. Hier zitten een paar leuke grotten. We huren een paar veelste kleine fietsen en fietsen die dag 40 km. De heenweg was best vlak fietsen, tot aan de Paradise Cave. Hier moesten we het grootste stuk lopen ivm de steile hellingen en de moesson. De cave was leuk om een keer te zien, maar niet heel spectaculair. We nemen een andere weg dan de heenweg. Helaas hadden we dat niet moeten doen, want deze weg heeft meer hellingen. Dus we kunnen er niet tegenop fietsen en van de berg af is ook te gevaarlijk. We moeten dus sommige stukken lopen. Als we nog 10 km moeten fietsen, knapt mijn rem af. Helaas dat wordt 10 km lopen, want de hellingen af zonder rem is wederom te gevaarlijk.
Midden in de nacht vertrekt de bus naar Hué. Spreek het uit als Huéeeeeee (een soort karatekick), want anders begrijpen de Vietnamesen niet waar je naartoe wilt.
We bezoeken de verboden stad. Door de oorlogen staan er nog maar 20 van de 50 gebouwen. Een groot deel van de gebouwen is dan ook gerestaureerd. Ondanks dat genieten we van de cultuur en de historie hier. Het leuke is hoe verder we in de stad komen, hoe minder toeristen er zijn.
De volgende dag besluiten we om een graftombe van een van de keizers uit de verboden stad te bezichtigen. Het schijnt indrukwekkend te zijn, want de keizer beeft zijn eigen graf ontworpen. We wandelen daarom 5 km en slenteren op de heenweg heerlijk door de buitenwijken van Hué. Aangekomen bij de graftombe, zien we voor de ingang dat meer dan de helft van de tombe gerenoveerd wordt. We besluiten om niet naar binnen te gaan, want we vinden het niet de moeite waard om er de volle entreeprijs voor te betalen. We balen er een beetje van dat we dit niet wisten, maar veel tijd om er bij stil te staan is er niet, want we hebben die dag nog een cookingclass op het programma staan. Eerst moeten we nog helemaal vanaf de graftombe naar de cookingclass lopen. We beseffen als we het hele stuk lopen, we te laat zouden komen. Er stopt een vriendelijke scooterrijder en vraagt of we mee willen. Stiekem waren Sylvana en ik de afgelopen 2 weken wel benieuwd hoe 3 mensen op 1 scooter moet passen. We gaan op het aanbod in en hebben de grootste lol, want we komen ook nog met zn 3en vooruit. De cookingclass is erg leuk, want er blijkt zich verder niemand ervoor te hebben opgegeven. We hebben dus priveles. We koken super lekkere gerechten, die volgens ons nog niet heel moeilijk moeten zijn. Maar het smaakt heerlijk. Nu zijn we onderweg naar Hoi An en we zijn best benieuwd naar het stadje!
We zijn aangekomen in het veelbelovende Hoi An. In alle boeken lezen we dat er super goede tailers(kleermakers) zijn. We zijn erg benieuwd. Van ons hotel krijgen we een adres. We gaan er heen, maar bij informeren doen ze nog wat vaag over de prijs. We kiezen een model en stof uit en ik zou 65 euro kwijt zijn en Sylvana 95. Beetje jammer, want de kwaliteit en het model vonden we niet heel denderend. We vermoedde dat we voor hetzelfde jurkje in Nederland minder kwijt zouden zijn. Op naar de volgende tailor. Deze is een stuk goedkoper, rond de 30 euro. Maar de kwaliteit vinden we nog minder goed, want in nederland betalen we voor iets vergelijkbaar 10 tot 15 euro. Helaas voor ons geen kleding dus! Misschien een paar schoenen of een sjaal dan? In de schoenenwinkel konden we alleen de kleurtjes van een model kiezen, maar de zool is van hard plastic. Aangezien we veel lopen geen goed idee. Zelfs sjaals worden geïmporteerd. We komen Engeland, Cambodja, Thailand tegen op de sjaals. Helaas voor ons niets leuks 'made in Hoi An'.
We gaan verder Hoi An verkennen. De huizen zijn heel anders dan in de rest van Vietnam. Veelbelovend gaan we de straaten verkennen. Het valt allemaal een beetje tegen, want alle winkels verkopen ongeveer hetzelfde. Oke dat kan, want dat is niets nieuws hier in Vietnam. Dan maar de culturele dingen in de stad bezichtigen. We vinden de locaties, maar overal vragen ze naar onze mening een veel te hoge entreeprijs voor wat je ziet. Dus die slaan we ook maar over. Het veelbelovende Hoi An valt een beetje tegen. Jammer eigenlijk, want je kunt duidelijk zien dat de toeristen Hoi An gemaakt hebben en hier de baas zijn. Iets waar wij juist het meeste van genieten is het lokale eten, maar dan vooral tussen de locals, op straat of in een veelste drukke markthal. We eten de lekkerste dingen en hebben het idee meer van het echte Vietnam mee te krijgen. Waarschijnlijk omdat minder toeristen deze plekken opzoeken. Nog 1 nachtje slapen en dan gaan we naaar Nha Trang en Dalat. We hebben er zin in!
In de middag nemen we een taxi naar Ninh Binh. We lopen die dag wat rond door Ninh Binh. Het is een typisch plattenlandsstadje. Het leuke van dit stadje is dat de verkopers ons niet opdringerig gedragen.
In de avond gaan we met de bus naar het Phong Na-Ke Bang National park. Hier zitten een paar leuke grotten. We huren een paar veelste kleine fietsen en fietsen die dag 40 km. De heenweg was best vlak fietsen, tot aan de Paradise Cave. Hier moesten we het grootste stuk lopen ivm de steile hellingen en de moesson. De cave was leuk om een keer te zien, maar niet heel spectaculair. We nemen een andere weg dan de heenweg. Helaas hadden we dat niet moeten doen, want deze weg heeft meer hellingen. Dus we kunnen er niet tegenop fietsen en van de berg af is ook te gevaarlijk. We moeten dus sommige stukken lopen. Als we nog 10 km moeten fietsen, knapt mijn rem af. Helaas dat wordt 10 km lopen, want de hellingen af zonder rem is wederom te gevaarlijk.
Midden in de nacht vertrekt de bus naar Hué. Spreek het uit als Huéeeeeee (een soort karatekick), want anders begrijpen de Vietnamesen niet waar je naartoe wilt.
We bezoeken de verboden stad. Door de oorlogen staan er nog maar 20 van de 50 gebouwen. Een groot deel van de gebouwen is dan ook gerestaureerd. Ondanks dat genieten we van de cultuur en de historie hier. Het leuke is hoe verder we in de stad komen, hoe minder toeristen er zijn.
De volgende dag besluiten we om een graftombe van een van de keizers uit de verboden stad te bezichtigen. Het schijnt indrukwekkend te zijn, want de keizer beeft zijn eigen graf ontworpen. We wandelen daarom 5 km en slenteren op de heenweg heerlijk door de buitenwijken van Hué. Aangekomen bij de graftombe, zien we voor de ingang dat meer dan de helft van de tombe gerenoveerd wordt. We besluiten om niet naar binnen te gaan, want we vinden het niet de moeite waard om er de volle entreeprijs voor te betalen. We balen er een beetje van dat we dit niet wisten, maar veel tijd om er bij stil te staan is er niet, want we hebben die dag nog een cookingclass op het programma staan. Eerst moeten we nog helemaal vanaf de graftombe naar de cookingclass lopen. We beseffen als we het hele stuk lopen, we te laat zouden komen. Er stopt een vriendelijke scooterrijder en vraagt of we mee willen. Stiekem waren Sylvana en ik de afgelopen 2 weken wel benieuwd hoe 3 mensen op 1 scooter moet passen. We gaan op het aanbod in en hebben de grootste lol, want we komen ook nog met zn 3en vooruit. De cookingclass is erg leuk, want er blijkt zich verder niemand ervoor te hebben opgegeven. We hebben dus priveles. We koken super lekkere gerechten, die volgens ons nog niet heel moeilijk moeten zijn. Maar het smaakt heerlijk. Nu zijn we onderweg naar Hoi An en we zijn best benieuwd naar het stadje!
We zijn aangekomen in het veelbelovende Hoi An. In alle boeken lezen we dat er super goede tailers(kleermakers) zijn. We zijn erg benieuwd. Van ons hotel krijgen we een adres. We gaan er heen, maar bij informeren doen ze nog wat vaag over de prijs. We kiezen een model en stof uit en ik zou 65 euro kwijt zijn en Sylvana 95. Beetje jammer, want de kwaliteit en het model vonden we niet heel denderend. We vermoedde dat we voor hetzelfde jurkje in Nederland minder kwijt zouden zijn. Op naar de volgende tailor. Deze is een stuk goedkoper, rond de 30 euro. Maar de kwaliteit vinden we nog minder goed, want in nederland betalen we voor iets vergelijkbaar 10 tot 15 euro. Helaas voor ons geen kleding dus! Misschien een paar schoenen of een sjaal dan? In de schoenenwinkel konden we alleen de kleurtjes van een model kiezen, maar de zool is van hard plastic. Aangezien we veel lopen geen goed idee. Zelfs sjaals worden geïmporteerd. We komen Engeland, Cambodja, Thailand tegen op de sjaals. Helaas voor ons niets leuks 'made in Hoi An'.
We gaan verder Hoi An verkennen. De huizen zijn heel anders dan in de rest van Vietnam. Veelbelovend gaan we de straaten verkennen. Het valt allemaal een beetje tegen, want alle winkels verkopen ongeveer hetzelfde. Oke dat kan, want dat is niets nieuws hier in Vietnam. Dan maar de culturele dingen in de stad bezichtigen. We vinden de locaties, maar overal vragen ze naar onze mening een veel te hoge entreeprijs voor wat je ziet. Dus die slaan we ook maar over. Het veelbelovende Hoi An valt een beetje tegen. Jammer eigenlijk, want je kunt duidelijk zien dat de toeristen Hoi An gemaakt hebben en hier de baas zijn. Iets waar wij juist het meeste van genieten is het lokale eten, maar dan vooral tussen de locals, op straat of in een veelste drukke markthal. We eten de lekkerste dingen en hebben het idee meer van het echte Vietnam mee te krijgen. Waarschijnlijk omdat minder toeristen deze plekken opzoeken. Nog 1 nachtje slapen en dan gaan we naaar Nha Trang en Dalat. We hebben er zin in!
