Sapa
15 november 2015 - Sapa, Vietnam
We zijn aangekomen in Sapa. Na nog een paar uur op de parkeerplaats in Sapa te hebben geslapen stappen we eindelijk uit. De nachtbus is niet het meest luxe en voor ons gevoel gemaakt op vietnamese lengtes. Dus we hebben lekker kramp om 6 uur 's morgens. We wachten op onze taxi die ons naar het hotel brengt om onze tocht te beginnen. Na 1 uur te hebben gewacht besluiten we zelf om een taxi te nemen. Het hotel doet nergens moeilijk over en vergoed zelfs het taxigeld.
Na een lekkere lunch en een douche zijn we klaar voor de tour. Onze reisgids Zang heeft nog 7 vrouwen uit haar dorp meegenomen om mee te gaan wandelen. De groep bestaat uit ongeveer 8 toeristen. We lopen tussen de rijstvelden, maar de dag voor onze aankomst heeft het geregend. Dus je kunt je voorstellen dat de paden heel glad zijn. Gelukkig hebben we onderweg genoeg dames die ons te hulp schoten. En wat zijn ze snel! Je hoeft maar 'oh' te roepen en ze zijn al bij je. Daarnaast is het opvallend dat ze onderweg constant bezig zijn met: draad oprollen of van varens, hartjes maken voor de toeristen. Uiteindelijk lopen we die dag intotaal 12 kilometer.
Na ongeveer 6 kilometer gaan we lunchen bij een restaurantje. Het is in een Hmong dorp, waar de reisgids en de vrouwen ook vandaan komen. De Hmongvrouwen zijn erg slim, want ze leiden onze groep naar een aantal tafels met stoelen. Ze trekken allemaal tasjes, kleden, kussenslopen te voorschijn. Bij Sylvana en mij gaat het belletje rinkelen. Daarom waren er zoveel vrouwen mee.
Na de lunchen lopen we alleen met de gids naar het eerste homestay adres. We slapen bij de mensen thuis. Ze spreken helaas geen engels en lijken het meer voor het geld te doen dan echt intresse in ons te hebben. Gelukkig hebben we een leuke reisgroep. Echter is het om 17 uur al donker. We eten om 18 uur wat. Echter is dat zo vroeg en na een paar uur praten is de hele groep moe. We besluiten om te gaan slapen (het is nog maar 20.30).
De volgende dag lopen we verder. Echter na 10 minuten wordt onze reisgroep helemaal gek. Er lopen kinderen met ons mee naar het volgende dorp. Ze willen ons helpen met het lopen op de gladde paden, maar ze snappen niet goed dat als we vallen we ze bezeren. Iedereen van de groep valt minstens 1 keer. De kinderen willen ons helpen, maar staan net op de plekken die ons grip geven om door te lopen. Dus dat zorgt voor de nodige frustraties. We komen aan in het dorp en ook de kinderen willen ons wat verkopen. Echter het hele dorp komt alweer op ons afgelopen om wat te verkopen. Dus nu zijn we het wel zat. Leven van tourisme is leuk, maar zo erg aandringen is niet fijn.
Na gelunched te hebben nemen Sylvana en ik afscheid van de groep. Zij hebben 1 nacht homestay en Sylvana en ik 2 nachten. We lopen samen met Zang verder. Deze dorpen zijn minder touristen gewend. Het leuke van een privégids is dat we nu van alles over de cultuur kunnen vragen. Bijvoorbeeld dat het heel normaal is om na de middelbare school te trouwen (15 a 16 jaar). Echter mag er pas getrouwd worden op het moment dat de man en de vrouw het allebei willen. Een ander feitje wat we ons nooit besefte is dat de rijst die we eten met hand gepeld moeten worden. Vanaf nu hebben we meer respect voor rijst :). Sylvana en ik vinden het leuk om over dit soort dingen met Zang te praten. Zang vond het volgens mij ook leuk, want ze lacht vaak om ons.
We genieten van de rust om ons heen. Zang verteld ons dat er die nacht maar 11 touristen in het dorp verblijven voor een homestay. Bij aankomst in het dorp is het gelijk te merken dat ze touristme niet gewend zijn. Niemand benaderd ons namelijk om maar van alles te moeten kopen. Ook in de homestay merken we dat. Ze zijn meer geïnteresseerd in wie we zijn en waar we leven.
Dan komen we bij het moment dat we met het thuisfront gaan skypen. Onderweg hadden we Zang verteld over Skype. Zodra er verbinding is, is ze erg nieuwsgierig. Na geskyped te hebben is ze erg enthousiast en wil ze alles van me weten. Ik laat wat foto's van mijn familie zien en vanuit waar we hebben geskyped. Zang blijft zich erover verbazen. We hebben er met zn drieën lol om.
De derde dag lopen we naar het laatste dorpje van de tour. Onderweg komen we 5 kinderen tegen die op ons af komen rennen. Ik roep 'picture' en ze lachen allemaal heel hard en gaan in een rijtje staan. Ik laat ze de foto zien en ze gieren het uit. Ze willen hi5's en we lopen door naar een waterval. Ondertussen zijn we nu weer in Sapa zelf. Het is niet zo bijzonder en voor tourissame gemaakt. Jammer, maar de omgeving is schitterend. Op naaar Ha long Bay.
Na een lekkere lunch en een douche zijn we klaar voor de tour. Onze reisgids Zang heeft nog 7 vrouwen uit haar dorp meegenomen om mee te gaan wandelen. De groep bestaat uit ongeveer 8 toeristen. We lopen tussen de rijstvelden, maar de dag voor onze aankomst heeft het geregend. Dus je kunt je voorstellen dat de paden heel glad zijn. Gelukkig hebben we onderweg genoeg dames die ons te hulp schoten. En wat zijn ze snel! Je hoeft maar 'oh' te roepen en ze zijn al bij je. Daarnaast is het opvallend dat ze onderweg constant bezig zijn met: draad oprollen of van varens, hartjes maken voor de toeristen. Uiteindelijk lopen we die dag intotaal 12 kilometer.
Na ongeveer 6 kilometer gaan we lunchen bij een restaurantje. Het is in een Hmong dorp, waar de reisgids en de vrouwen ook vandaan komen. De Hmongvrouwen zijn erg slim, want ze leiden onze groep naar een aantal tafels met stoelen. Ze trekken allemaal tasjes, kleden, kussenslopen te voorschijn. Bij Sylvana en mij gaat het belletje rinkelen. Daarom waren er zoveel vrouwen mee.
Na de lunchen lopen we alleen met de gids naar het eerste homestay adres. We slapen bij de mensen thuis. Ze spreken helaas geen engels en lijken het meer voor het geld te doen dan echt intresse in ons te hebben. Gelukkig hebben we een leuke reisgroep. Echter is het om 17 uur al donker. We eten om 18 uur wat. Echter is dat zo vroeg en na een paar uur praten is de hele groep moe. We besluiten om te gaan slapen (het is nog maar 20.30).
De volgende dag lopen we verder. Echter na 10 minuten wordt onze reisgroep helemaal gek. Er lopen kinderen met ons mee naar het volgende dorp. Ze willen ons helpen met het lopen op de gladde paden, maar ze snappen niet goed dat als we vallen we ze bezeren. Iedereen van de groep valt minstens 1 keer. De kinderen willen ons helpen, maar staan net op de plekken die ons grip geven om door te lopen. Dus dat zorgt voor de nodige frustraties. We komen aan in het dorp en ook de kinderen willen ons wat verkopen. Echter het hele dorp komt alweer op ons afgelopen om wat te verkopen. Dus nu zijn we het wel zat. Leven van tourisme is leuk, maar zo erg aandringen is niet fijn.
Na gelunched te hebben nemen Sylvana en ik afscheid van de groep. Zij hebben 1 nacht homestay en Sylvana en ik 2 nachten. We lopen samen met Zang verder. Deze dorpen zijn minder touristen gewend. Het leuke van een privégids is dat we nu van alles over de cultuur kunnen vragen. Bijvoorbeeld dat het heel normaal is om na de middelbare school te trouwen (15 a 16 jaar). Echter mag er pas getrouwd worden op het moment dat de man en de vrouw het allebei willen. Een ander feitje wat we ons nooit besefte is dat de rijst die we eten met hand gepeld moeten worden. Vanaf nu hebben we meer respect voor rijst :). Sylvana en ik vinden het leuk om over dit soort dingen met Zang te praten. Zang vond het volgens mij ook leuk, want ze lacht vaak om ons.
We genieten van de rust om ons heen. Zang verteld ons dat er die nacht maar 11 touristen in het dorp verblijven voor een homestay. Bij aankomst in het dorp is het gelijk te merken dat ze touristme niet gewend zijn. Niemand benaderd ons namelijk om maar van alles te moeten kopen. Ook in de homestay merken we dat. Ze zijn meer geïnteresseerd in wie we zijn en waar we leven.
Dan komen we bij het moment dat we met het thuisfront gaan skypen. Onderweg hadden we Zang verteld over Skype. Zodra er verbinding is, is ze erg nieuwsgierig. Na geskyped te hebben is ze erg enthousiast en wil ze alles van me weten. Ik laat wat foto's van mijn familie zien en vanuit waar we hebben geskyped. Zang blijft zich erover verbazen. We hebben er met zn drieën lol om.
De derde dag lopen we naar het laatste dorpje van de tour. Onderweg komen we 5 kinderen tegen die op ons af komen rennen. Ik roep 'picture' en ze lachen allemaal heel hard en gaan in een rijtje staan. Ik laat ze de foto zien en ze gieren het uit. Ze willen hi5's en we lopen door naar een waterval. Ondertussen zijn we nu weer in Sapa zelf. Het is niet zo bijzonder en voor tourissame gemaakt. Jammer, maar de omgeving is schitterend. Op naaar Ha long Bay.
Culturele reis voortzetting. Hr.gr. je tante